در قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب ۱۳۸۶ با اصلاحات بعدی در خصوص تعلق مرخصی استعلاجی به کارکنان رسمی دستگاه قضایی صرفاً از مرخصی استعلاجی روزانه نام برده شده که عندالاقتضاء در خصوص بیماریهای صعبالعلاج تا چهار ماه و بیش از آن با تشخیص پزشک معتمد دستگاه قابل استفاده است و از مرخصی استعلاجی ساعتی ذکری به میان نیامده است. در مواردی که مستخدم رسمی، دچار بیماری مزمن و ناشناخته (مانند تومور کاذب مغزی) باشد و به تأیید کمیسیون پزشکی، فعالیت اندک برای وی تجویز شده باشد؛ بدون آنکه از کار افتاده کلی تلقی شود و قادر به حضور تا پایان ساعت اداری نباشد؛
اولاً، قانونگذار در ارتباط با حل مشکل چه تدبیری اندیشیده است؟
ثانیاً، در صورت سکوت قانون در اینگونه موارد، تکلیف دستگاه چیست؟
ثالثاً، آیا نظریه کمیسیون پزشکی دستگاه ذیربط در مورد مستخدم بیمار به شرح پیشگفته، مجوزی برای کاهش ساعت کاری است؟
